Zofia Starowieyska-Morstinowa (eseistka, dziennikarka, a także krytyk literacki) urodziła się w 1891 r. W Bratkówce koło Krosna w rodzinie ziemiańskiej. Wychowana w tradycji ziemiańskiej, na wsi, gdzie rytm życia wyznaczały wschody i zachody słońca, codzienne obowiązki i obrzędy, żyła tą tradycją.
W okresie kłamstw i oszczerstw o dworach i o ziemiaństwie przedstawiła w swej autobiograficznej opowieści Dom życie polskiego dworu, ludzi zwyczajnych, życzliwych dla innych, także dla służby i chłopów. Mówiła o życiu nieprzystępnym, lecz pełnym harmonii, o głębokim szacunku dla człowieka pracy, ale też i o uczuciach patriotycznych, a także o zaangażowaniu w życie społeczno-religijne.
„Pełna konsekwencji, przy tym solidnie wrośnięta w konkret, solidnie osadzona w otaczającej ją rzeczywistości, wszystko, co myślała (…), było w jakiś sposób dla jej epoki, dla ówczesnych pojęć i obyczajów typowe. Każdym swoim postępkiem
była wspaniałą wyrazicielką swych czasów. Za każdym razem nieomylnie wiedziała, co jest potrzebą chwili, co jej nakazem i koniecznością”.
Dzięki Zofii Starowieyskiej-Morstinowej poznajemy nie tylko fakty, lecz i to, co się za nimi kryje, a co nie zawsze jest zapisane na kartach historii.
Zofia Starowieyska-Morstinowa zmarła w 1966 r. W Krakowie.