Książka ma pomóc zrozumieć historię Japonii i zmierzyć się z często stawianym pytaniem o to, jak naród, który osiągnął tak wielkie sukcesy w nowoczesnych technologiach, uprzemysłowieniu i zarządzaniu, może preferować sztampowe, kolektywne myślenie i trwać w niezmienności przy jednoczesnym zniechęcaniu do wybujałego indywidualizmu i innowacyjności. Książka zaprzecza temu stereotypowi, wykazując, że indywidualizm jest w Japończyku inherentny, tyle że jego istota i źródła – w porównaniu z „człowiekiem Zachodu” – tkwią gdzie indziej.

„(…) O samurajskim honorze i o samurajskich rejteradach z pól bitewnych, o samurajskiej niechęci i chęci do umierania, słynnym harakiri i tym podobnych tematach dowie się zaskakująco dużo nowego nawet uważny czytelnik literatury japonistycznej. I sporo z tego, co wie, zapewne zechce przewartościować i przeformułować”.

Z recenzji prof. dra hab. Alfreda F. Majewicza

„Przedmiotem analiz Ikegami są szeroko pojęte źródła historyczne, a nie tylko rozprawy na temat ducha samurajskiego, z których większość nie reprezentuje w pełni mentalności warstwy samurajskiej, będąc uwikłana w ideologiczny i polemiczny dyskurs. Autorka prześledziła poszczególne etapy rozwoju struktur społeczeństwa, w którym władze prawowała warstwa wojowników, zwracając szczególna uwagę na powtarzający się proces dezintegracji i reorganizacji, związany z działalnością silnych jednostek, które potrafiły wprowadzić zmiany także dzięki własnemu uporowi i determinacji”.

Z recenzji dr hab. Agnieszki Kozyry prof. UW