Polska suburbanizacja ma swoje parametry specyficzne, warte analizy. Książka Katarzyny Kajdanek pozostała transparentnie skonstruowana, napisana ciekawie, korzystnym językiem, czyta się ja z przyjemnością. Autorka chyba najwięcej uwagi poświęca obojętności, jaka charakteryzuje nowych mieszkańców podmiejskich wsi, obojętności wobec siebie i wobec zasiedziałych mieszkańców wiosek,, a także towarzyszącej temu zjawisku wzajemnej niechęci mieszkańców i lokalnych liderów. Bezspornie nie ma mechanizmów, które mogłyby zachęcać do tworzenia nowych wspólnot. Wielką zaletą pracy jest,mnóstwo miejsca poświęca sie w niej dzieciom, których zapotrzebowania są uwzględniane tylko w niewielkim stopniu przez dorosłych przenoszących sie na wieś. Trzeba o tym pisać i dobrze, ze ten watek pojawia sie w książce. Z recenzji prof. Dra hab. Zdzisława Macha