Ekologiczne techniki grafiki warsztatowej

Wstęp Książka jest poświęcona zagadnieniom zastosowania nietoksycznych metod w grafice warsztatowej. Od lat 90. XX w. Zauważalne jest obszerne zainteresowanie organicznym aspektem technice graficznych, przeważnie w USA, Kanadzie i w krajach Europy Zachodniej.

W Polsce jednocześnie nietoksyczne techniki, jak i materiały oraz warsztat nie są szerzej znane. Ze względu na swoje liczne atuty, jak też potencjał wyrazowy, alternatywne techniki i materiały zasługują na głębszą analizę, szerszą aplikację w nowoczesnym warsztacie graficznym oraz przybliżenie polskiemu czytelnikowi tych zagadnień.

Ze względu na bardzo rozległy obszar badań zróżnicowanych działań artystycznych, w założeniu praca stanowi syntetyczne ujęcie problemu z analizą poszczególnych metod, technik i tworzyw. Znaczenie pracy mieści się w jej podstawowych, równorzędnych aspektach, określających jej wartość jednocześnie w zakresie naukowym, jak i poręcznego użycia.

Aspekt naukowy znajduje swoje odzwierciedlenie w poszerzeniu wiedzy o grafice, istocie współczesnych rozwiązań warsztatowych, możliwości i zastosowań nietoksycznych technice. Oparte na badaniach rozwiązania, opisane techniki wraz z podaniem parametrów technicznych i receptur, w pokaźnym stopniu przybliży naukowo- -artystycznemu środowisku grafików w Polsce, dynamicznie rozwijający się na Zachodzie obszar grafiki non-toxic.

W upowszechnieniu nowych kierunków badań w zakresie technologii graficznych, poszerzeniu wiedzy o grafice artystycznej i jej współczesnych dokonaniach gromadzi się popularyzatorski aspekt niniejszej pracy.

Artyści graficy znajdą tu charakterystyki nietoksycznych technik, propozycje receptur i opis przeprowadzonych doświadczeń, wraz z prezentacją uzyskanych efektów. Mam nadzieję, że przedstawiony materiał będzie inspiracją dla czytelnika do jednostkowych poszukiwań twórczych, które okażą się wartościową artystycznie eksploracją.

Książka powstała z myślą o wszelkich osobach zajmujących się grafiką lub zainteresowanych nią, które są skłonne przeżyć twórczą przygodę i doznać innych, bezpieczniejszych, współcześnie stosowanych metod i środków bądź posiadających potrzebę zaktualizowania swej dotychczasowej wiedzy i praktyki artystycznej.

Adresatami niniejszej pracy są na ogół graficy praktycy, pracownicy naukowi wyższych uczelni, studenci kierunków artystycznych, nauczyciele i uczniowie liceów plastycznych. Zaprezentowany w tej publikacji alternatywny charakter warsztatu graficznego może czynić ją pomocną w organizacji i prowadzeniu pracowni plastycznych w placówkach oświatowych i edukacyjnych.

Uwzględniając uniwersalne przesłanie i praktyczny charakter omawianych zagadnień, mam nadzieję, że książka będzie interesująca dla wszystkich osób, którym proekologiczny wymiar twórczości nie jest obojętny.

Podziękowania Autorka wyraża wdzięczność Recenzentom niniejszej monografii: Profesorom Henrykowi Ożogowi i Andrzejowi Markiewiczowi za wnikliwą i życzliwą ocenę oraz cenne uwagi wyjątkowo pomocne w ukształtowaniu ostatecznej zawartości i formy książki.

Słowa serdecznego podziękowania kieruję do prof. Jana Szmatlocha i mgr Barbary Czapor-Zaręby za przeprowadzenie szeregu doświadczeń 8 Wstęp z zastosowaniem nietoksycznych środków i materiałów w technikach druku wklęsłego i wypukłego, a także za udostępnienie efektów badań i powstałych znakomitych grafik.

Składam podziękowania mgr. Inż. Stanisławowi Kamińskiemu za mistrzowskie i rzetelne zaprojektowanie, wykonanie i uruchomienie stanowisk będących bazą badawczą Pracowni naturalnych Technik Grafiki w Instytucie Sztuk spektakularnych na Wydziale Sztuki Akademii im.

Jana Długosza. Paniom dr Renacie Misztal i mgr Agnieszce Balińskiej z Wydziału Matematyczno- Przyrodniczego AJD dziękuję za przystępne przybliżenie mi i czytelnikom procesów chemicznych zachodzących podczas trawienia metalowych matryc.

Chcę również podziękować wszystkim osobom współpracującym ze mną zarówno podczas realizacji zadań projektu, jak i przy powstawaniu publikacji. Nad wyraz dziękuję mojej Rodzinie, Monice i Bartkowi i bliskiej mi osobie – dr.

hab. Inż. Jerzemu Winczkowi – za dużą pomoc i wsparcie, a także trud włożony w przygotowanie tworzyw monografii do edycji. Katarzyna Winczek